Son zamanlarda, toplumumuzda gözlemlediğim belki de en büyük sorun, birbirimize karşı olan anlayışımızın giderek azalması ve bencilliğin artması olabilir. Herkes kendi çıkarlarını öne çıkarırken, başkalarının ihtiyaçlarını ve duygularını göz ardı ediyor.
Umarım Ramazan ayı, bu tür olumsuz eğilimleri tersine çevirmek için bir fırsat sunar. Çünkü oruç, sadece fiziksel açlığı değil, aynı zamanda empati ve dayanışmayı da deneyimlememizi sağlar. Birbirimize daha fazla anlayış göstermek, daha hoşgörülü olmak ve daha yardımsever bir toplum oluşturmak için bu ayı bir fırsat olarak değerlendirebiliriz.
Parti politikaları ve rekabeti, birlik ve beraberlik duygularını gölgede bırakabilir. Ancak unutulmamalıdır ki, Ramazan ayı sadece bireysel ibadetlerle sınırlı değildir; aynı zamanda toplumsal sorumlulukları da içerir.
Bu anlamda, ebeveynlikten toplumsal sorumluluğa kadar her alanda daha duyarlı ve anlayışlı olmamız gerektiğine inanıyorum. Son zamanlarda daha sık karşılaştığım toplumsal bir yanlışa da kısaca değinmek istiyorum.
Ebeveyn ya da bir birey olarak yapmış olduğumuz hataları annelik dürtüsüne ya da baba figürüne mal etmek yerine, bu hataları açıkça ele almalı ve sorumluluklarımızı yerine getirmeliyiz. Özellikle çocuklarımızın hatalarını örtbas etmek ya da suçlamaktan kaçınarak, onlara dürüstlüğü ve sorumluluğu öğretmeliyiz. Bu konuda size yadımı dokunacağına inandığım bir kitap önerisinde bulunmak istiyorum. James Clear’in “Atomik Alışkanlıklar” adlı kitabı, bireylerin kişisel gelişimlerine ve toplumsal sorumluluklarına dair değerli bilgiler içeriyor.
Birlikte daha güçlü, daha hoşgörülü ve daha yardımsever bir toplum oluşturmak için elimizden geleni yapmalıyız. Ramazan ayının bu manevi atmosferinde, anlayış ve sorumluluk bilinciyle hareket ederek, daha iyi bir gelecek için adım atmamız gerektiğine inanmak istiyorum.